شهیدان زنده‌/ تَنَامُ أَعْیُنُهُمْ وَ لَا تَنَامُ قُلُوبُهُمْ

به عنوان نمونه می‌توان به ماجرای شفای مادر شهید معماریان اشاره کرد که خود ایشان چند سال قبل در یکی از شبکه‌های تلویزیونی آن را نقل کرد. ایشان چند سال بعد از شهادت پسرش به پا درد شدیدی مبتلا شده بود. یک شب که برای درمان بیماری‌اش به سیدالشهداء سلام‌الله‌علیه متوسل شده بود، در خواب پسر شهیدش را می‌بیند که به دیدنش آمده و پس از آن‌که دستی به سر و روی مادرش می‌کشد، پارچه سبز رنگی را روی محل درد می‌بندد و به مادر می‌گوید درد پایت خوب شد. مادر بزگوار این شهید می‌گفت: بعد از این‌که از خواب بیدار شدم دیدم همان پارچه سبزرنگ روی پایم بسته شده و اثری از درد احساس نمی‌کنم.